Czas mija ...

... cały czas się coś dzieje, może nie dużo, ale "nowego" - syndyk zakończył swoją prace i czekam na ostateczny termin rozprawy gdzie zasądzony zostanie ostateczny plan spłaty.

Co do kwestii uczuć, to jak się tak bardziej zastanowię to wachlarz emocji ten sam i powody też wciąż te same:
- rozdrażnienie, z powodu pracy, ciśnienie związane ze sprzedażą, sprzedam/nie sprzedam, wezmę premie/nie wezmę, totalny rollercoaster, pracuje wyłącznie dla pieniędzy, żeby wywiązywać się że zobowiązań, zero przyjemności, satysfakcji, totalna pustka,
- niepewność, mieszkanie sprzedane na licytacji jeszcze przez komornika, nowy właściciel jeszcze się nie odezwał, czekam na eksmisję, bo za bardzo nie mam wyjścia (powiązane z punktem pierwszym),
- samotność, czasami dokucza, są chwile kiedy czuję się absolutnie sam samiusieńki, krążę po domu jak zwierzę zamknięte w klatce,
- strach, co dalej ze sprawa, czy dam radę ogarnąć to wszystko jak już dostanę plan spłaty, dodatkowe koszty z konieczności wynajęcia mieszkania, coraz większe plany sprzedażowe - generalnie kwestie finansowe, czy pociągnę to, czy nie podwinie mi się noga, bo bez premii, nie ma szans opłacenia wszystkich kosztów,

Generalnie nic mnie nie cieszy, jedyne chwile zapomnienia przychodzą, a raczej są bardziej wywoływane przeze mnie gdy jestem z dzieckiem, wówczas staram się być bardziej pogodny, wówczas też dużo bardziej mi się chce robić cokolwiek, nie wiem "niekorzystny biorytm", świadomość "ciemnej d..y" w której tak czy inaczej jestem, jakaś depresja, nie wiem, zwykle słońce za oknem sprawiało że wstawałem z dużym optymizmem, dziś nie robi to na mnie żadnego wrażenia ...

Tyle ode mnie, trzymajcie się