O terapii.

Pojawiło się kilka komentarzy, maili na temat terapii: czy poszedłem dobrowolnie, jak to wygląda, czy mi coś daje, zatem kilka słów, tyle co mogę napisać na temat mojej terapii.
Przede wszystkim pamiętajcie, że jestem tylko hazardzistą, osoba uzależnioną i wyrażam tu swoje zdanie na podstawie swoich odczuć.
Wracając do terapii, w momencie gdy już zonie powiedziałem o problemie, nie grałem ok 3 tygodni i podjąłem decyzję że grać nie będę. Jak wielokrotnie wspominałem konsekwencje mojego grania, na tyle przemawiają mi do rozsądku, że przez myśl (przynajmniej bezpośrednio) nie przeszło mi wpłacenie kasy na rachunek maklerski. Do tej pory, przez te ok 12 lat, nigdy nie próbowałem zerwać z graniem i jest to pierwszy raz, kiedy podjąłem decyzję że to koniec. Nie wiem co będzie za rok,
dwa, pięć lat. Zdaję sobie sprawę, że mogą przyjść do głowy myśli: "tyle nie grałeś, wiesz gdzie popełniałeś błędy, masz nauczkę, spróbuj teraz będzie inaczej" - tyle że ja to znam i już podobne rozmowy ze sobą ą przeprowadzałem (przynajmniej że będę się bardziej starał i teraz będzie inaczej). Boję się też dnia, kiedy zostanę sam, kiedy nie będziemy już mieszkać razem i stwierdzę że nie mam już nic do stracenia, przecież już to co dla mnie jest najważniejsze bezpowrotnie straciłem - rodzinę.
Na terapii poznaję sposoby, które zmagają się z podobnymi problemami, uczę się (również przez obserwację samego siebie) jak nie dopuścić do stanu, który może doprowadzić do chęci zagrania, stanu, który może przerodzić się w chęć, której już nie będę w stanie opanować (to dopiero początek nie wiem co będzie dalej i do jakich wniosków dojdę później). Terapia to też miejsce, gdzie spotykam innych uzależnionych ludzi od alkoholu, narkotyków, leków no i hazardzistów. Czytałem - zresztą na terapii również o tym mówiono, że te uzależnienia są bardzo podobne, dlatego te osoby leczy się razem w ten sam sposób. Przychodzą osoby w różnym wieku, z różnym doświadczeniem jako osoby uzależnione. Zatem słuchanie doświadczeń tych ludzi, rozmowy na zadany temat, dają możliwość odniesienia tego wszystkiego do siebie, do swoich zachować, postępowań, no i do przemyśleń.
Pewnego dnia żona spytała mnie "czy podoba mi się na terapii, czy chętnie tam chodzę" - odpowiedziałem prawie automatycznie - tak, ponieważ spotykam tam ludzi, którzy mnie rozumieją i wiedzą co czuję.