Wzlędny spokój

Dawno nie pisałem, może dlatego że za bardzo nic się nie dzieje - a może to tylko moje złudne odczucie, zatem po kolei co u mnie:
- ja - urlop jeszcze mnie "trzymał" przez kilka dni, dniami towarzyszył mi spokój, mało co mnie denerwowało, czułem że odpocząłem, a potem wszystko wróciło no normy,
- terapia - bez zmian, chodzę, udzielam się, poznaję mechanizmy, siebie, zwroty pozwalają mi spojrzeć na siebie przez pryzmat reszty grupy - dają również do myślenia,

- praca - tu chyba przełom, o ile podejmowane decyzje przez przełożonych nadal są trudne do wytłumaczenia logicznie rozumującemu człowiekowi, o tyle reszta złości jaką do niej żywiłem, to chyba złość na samego siebie, że rozpoczynając ją, nie wykonałem odpowiedniej pracy (bo grałem) i nie zbudowałem sobie wystarczającej bazy klientów, stąd problemy z planem, nerwówka - więc nadal jest dla mnie "trudnym tematem" ale chyba zdałem sobie sprawę dlaczego. Z drugiej strony bardziej się w nią angażuję i widzę że przynosi to efekty,
- syn - super na całej linii, spędzamy dużo czasu, rozmawiamy, już "tata nie siedzi przy komputerze podczas zabawy", chodzimy na grzyby, zbieramy kasztany, mamy swoje "męskie sprawy",
- "była żona" - rozpoczęła pracę, więc żyję w niepewności co będzie za chwilę,
- finanse - dostałem pismo z jednej z firm, że kierują sprawę do komornika - czekam.

Generalnie chyba ostatnie dwie kwestie powodują pewien niepokój, niepewność oczekiwanie co się wydarzy, jaki będzie to miało przebieg.